leonard cohen hani hallelujah isimli güzeide eserinde "davutun akoru var, onu çalayım da vırı vırı hayat bayram olsun insanlar elele tutuşsun..." falan diyor ya, işte ben o akoru (yani davutun akorunu) (davut da davut peygamber ha, hani kuşla böcekle cankuş olan) ayna grubunun tırtıl şarkısında görmüştüm, izmirdeydim yaz vaktiydi. aynanın iki ferdinden kel olanı olan cemil o akoru basıyordu, en alt telde tek parmak koymuştu, yani en üstten başlayarak tüm açık teller, bir de en altta 2. perde, yani fa diyez. o akor ne derseniz yok öyle bir akor, cemil bulmuş heralde. ama bir güzel sesler çıkıyordu anlatamam, sahil, kızlar, vosvos minibüs kenarda, cemil ve gözlüklü abi. işte diyeceğim o ki biz taa o zamanlardan geldik buralara. tabi dünya değişiyor, yerinde saymıyor. o zamanlardan bu zamanlara neler oldu neler, gebzede mohawk saçı gördüm, geçen bi partide mehmet demirkol'u gördüm, edirnede bi yatakta koskocaman bir üçgen olan kasık kılı bile gördüm. bunlar benim için acaip şeylerdi, hala da öyleler. ben ünlü görünce heyecan yapan adamım, kasık kılı o kadar büyük olunca korkan adamım. mohawk saçı ise bambaşka olay. o aralar işe gidip geliyordum, çok yanlış şeylere tutulup kafayı kırıyordum, aman patron bağırmasın, aman sabah çok erken kalktım, aman uykumu alamadım şeklinde, oysa ki bunları kafaya takmamam gerekiyordu, ben acaip zeki bir heriftim ki kendimden zeki bir herif tanımıyordum etrafta, herkesi küçümsüyor, herkese içimden "ben senden zekiyim olm, mal mısın" diyor, dışardan hepsinin yüzüne gülüyordum. ama işte ben değiştim. hala zekiyim lan o başka, ama artık daha kendiyle barışık, etrafıyla kavgalı bir herif oldum. hasan sabbahı ezel dizisinden öğrenip facebookta paylaşanlar kadar da kimseye kızmadım, çünkü ben daha önce biliyordum onu tanıyordum. yani bir şeyi benden sonra bilirseniz sizi küçümser sizle alay ederim. o yüzden etrafımdaki herkes herşeyi bildiğini iddia eder. biliyorum benden korkuyorlar. işte ben buyum. en sevdiğim basketbolcu chauncey billups
